باورمان این بود که صبورترین انسان ایوب است. همان ایوبی که از دوری فرزندش و اشک های پیاپی چشم هایش نابینا شد و پس از یافتن محبوبش چشم هایش بینا. اما دیشب ایوب واقعی را دیدم که برای محبوبش در 23 سالگی قطع نخاع شد و 26 سال است لذت این زجر را با جان و دل بردوش می کشد. آری انسانی که پیامبر نیست اما صبر پیامبران را دارد.

و عجیب تر از آن وقتی بود که خبرنگار از او پرسید : انتظارت از مردم چیه؟ در نهایت خضوع گفت: هیچی، مردم ولی نعمت ما هستند...
به راستی که حمید حق شناس ایوب زمان ماست و حالا حالا ها مانده تا به خلوص این انسان بهشتی کمی نزدیک شویم.

پ,ن: من طرفدار از این قبیل دیدار های مسئولین با خانواده های شهدا و جانبازان واقعی هستم. زیرا که رئیس جمهور بسیار خوب درک خواهد کرد برای باج دادن به کدخدا باید چشم بر فداکاری این بزرگوران ببندد و باید پا بر روی خون شهدا بگذارد.